3. oktober 1887 møtte ni fiskeskipperar til rettssak i Nordre Søndmøre sorenskriveri. Dei hadde alle, den 19. mars, nekta godta framlegg om bøter for «Overtrædelse af de af Amtmanden i Romsdal Amt under 20de Novbr. 1882 i Henhold til Lov af 6te Juni 1878 § 8 udfærdigede Regler for Ankring paa Søndmøres Fiskebanker». Samtlege ni var skulda for å ha ankra innom territorialgrensa «efter Solnedgang den 14de Februar» same året.
Dei ni skipperane heitte Peder Elias Jakobsson Svinø (førar av «Palander»), Nils Larsson Fiskerstrand («Havfruen»), Johan Steffensson Remvik («Bjørn»), Nils Karolusson Øien («Glimt»), August Lundberg («Elieser»), Kolbein Kvitnes «Nordeggen», Britanus Berntsen («Stanley»), Elias Ertesvåg («Frithjof») og Aagne J. Walderhaug («Prindsen»). Karane var mellom 24 og 40 år gamle.
Rettargangen er utførleg referert i Aalesunds Handels- og Søfartstidende av 3. desember 1887. Dei enkelte skipperane gjorde greie for kvar dei låg til ankers den gjeldande februarkvelden. Her viste dei til krysspeilingar mot kjende landformasjonar, mêd, og kor djupt det var der dei låg oppankra. Nokre viste også til avstanden til næraste båt.
Minst 10 -ti- vitne deltok i rettargangen. Gjennom avisreferatet får ein namna på sju av dei. Det var Hans Solevåg, Elias Skaret, Laurits Garshol (skipper på «Vikingen»), Peter Saunes, Severin Brandal, Hans Ellingsson Sperre. På same måte som dei tiltalte skipperane, gjorde vitna greie for sine posisjonar ute på feltet den 14. februar. Ein må tru at alle vitna var skipper på anten skøyte eller dampbåt.
Ekstraretten kom til at «Stanley» og «Prindsen» måtte ha lege langt utanfor territoriallinja. Av den grunn kom retten til at fire av dei andre båtane også må ha lege utanfor territoriallinja. Retten fann heller ikkje å kunne føre prov for at «Elieser», «Nordeggen», «Frithjof» hadde brote gjeldande regelverk. Dermed vart alle ni fiskeskipperane frifunne.
Peder Elias Jakobsson Svinø (1858-1926) var ein fiskeskipper og seinare gardbrukar, frå midt i 1880-åra busett på Svinøya i Borgund. Vintersfiskja 1887 førte han skøyta «Palander». I 1910 hadde han slutta sjøen, dreiv med fisketurking jamsides småbruket. Peder Elias var fødd på Trandal i Hjørundfjord, men voks for det meste opp i Grimmergård i Ålesund. Han var fyrst gift med Marie, den eldste av døtrene hans Ravald Gunnarsson Giskeøydgard (Ravald med trefoten). Etter ho døydde, gifte Peder Elias seg med 17 år gamle Nikoline, syster til Marie. Over ein periode på 24 år vart Nikoline mor til minst 13 born. I 1893 kjøpte han eitt av bruka på Svinøy (154/4) og busette seg der. Han vart til dagleg kalla Per-Eljas og bruket fekk såleis namnet Pereljas-garden. Peder Elias Svinø var bror til Jakobine, gift med Hans S. Barstad, busett på Barstad. Ein annan vartdaling, Olav Rotnes, kjøpte Pereljasgarden i 1935.
Nils Karolusson Øien (1847-1922) var frå fjellgarden Øyna i Norddal. Etter å ha vore tenestekar i heimbygda, flytta han i siste halvdel av 1860-åra til Ålesund og vart fiskar. Sist i 1880-åra var han skipper på fiskedampen «Glimt». Han var frå 1888 fyrste formannen i Søndmørsfiskernes selvhjelpsforening. Fiskja vinteren 1890 var han oppsynsbetjent i Ålesund-distriktet. Vinteren 1896 vart han tilsett førar på eit dampskip heimehøyrande i Bodø, eit farty som skulle vere agnbåt under lofotfisket. I juli 1901 kom han med «Storsilden» til Ålesund med ein rekordfangst på 2500 stykker lange, «foruden endel Brosme og Kveite». Folketeljinga 1910 skriv han for «Skibsmandskap», noko som kan tyde på at han ikkje lenger var skipper. Nils var gift 1871 med Emma Karlsdotter Rudin (1846-1918) ei kvinne frå Kalix/Haparanda i Nord-Sverige. Ho kan mykje vel vere ei av dei mange som flykta frå hungersnauda i Sverige i åra frå 1868. Dei var foreldre til to gutar og ei jente.
August Karlsson Lundberg (1858-1888) var frå Rönnängs socken sør i Bohuslän, Sverige. Han var ein av mange svenskar som kom til Sunnmøre for å drive fiske langs kysten her. Hausten 1882 gifte han seg i den dåverande Borgund-kyrkja med Stine Larssdotter Skarbø frå bruket Osen (brnr 9). Dei flytta etterkvart inn til byen, vart fram til 1887 foreldre til 3 born. Vinteren 1887 var August skipper på «Elieser», ei skøyte som Emil Rasmussen åtte. Eitt år seinare, under torskefiskja vinteren 1888, var han «Andenmand» på «Palander» ein kutter som Lauritz Madsen var reiar for. «Onsdag Eftermiddag» 21. mars «under den skarpe «Sydvestkuling» fall Lundberg overbord under innsiglinga frå havet. «Uagtet ihærdigste Forsøg af Kutterens Mandskab lykkedes det ikke at faa ham bjerget. Den Forulykkede var en ung, særdeles brav Mand».
Aagne Jørgensson Walderhaug (1856-1939) var frå Valderhaugstranda. Han vart tidleg førar på open båt. Snart fekk han skøyte å føre, sidan også fiskedampskip. Han var skipper hos Sandborg og deretter Madsen, ei tid i Måløya. Han var en drivende, djerv og dyktig fører. Aagne budde på Oksebåsen då han i 1884 gifta seg med [Ras]Mina Pålsdotter Sandvik (1856-1926) frå Sande. Dei vart foreldre til minst sju born. I 1887 var Aagne skipper på Prindsen. Eit par år seinare var han ein av om lag 20 som skipa Aalesund skipperforening frå starten. Sommaren 1901 kom Walderhaug som skipper på «Rolf» av Trondheim til Ålesund med den «Største Langefangst», 2500 stk, som noko dampskip hadde fått på ein tur. Under fiskja vinteren 1908 var han oppsynsmann for garnfiskarane i Ålesund-distriktet. «Fiskedamperen ’Atlas’, skipper Aagne Valderhaug, kom igaar [=11. januar 1916] ind paa havnen med flagget på halv stang. Da mandskapet i 11-tiden igaar formiddag tinet silden ut av garnene kom en braatsjø og tok en mand overbord. Den omkomne var en yngre mand fra Island.» Walderhaug fekk pensjon frå 1918, i 1920 var han bryggjearbeidar.